Interview met de auteur

met Roel Van Bambost

𝐈𝐰𝐚𝐧, 𝐦𝐢𝐬𝐬𝐜𝐡𝐢𝐞𝐧 𝐤𝐮𝐧𝐧𝐞𝐧 𝐰𝐞 𝐛𝐞𝐠𝐢𝐧𝐧𝐞𝐧 𝐦𝐞𝐭 𝐝𝐞 𝐬𝐢𝐦𝐩𝐞𝐥𝐞 𝐯𝐫𝐚𝐚𝐠, 𝐰𝐚𝐚𝐫𝐨𝐦 "𝐓𝐡𝐢𝐬 𝐜𝐡𝐚𝐫𝐦𝐢𝐧𝐠 𝐦𝐚𝐧" 𝐚𝐥𝐬 𝐭𝐢𝐭𝐞𝐥? 

De titel heeft niets met de leuke song van "The Smiths" te maken. Voor de gemoedsrust hou ik liever van Morissey's "Everyday is Like Sunday"(lacht). De titel "This Charming Man" alludeert op de vermoedelijke maar ogenschijnlijk ongrijpbare schuldige van de ontvoering van Moira. Onrechtstreeks is het een oproep om meer kritisch te zijn en zich niet te laten leiden door enkel perceptie. Door sociale media is het geschreeuw zonder nuance op een ongrijpbare realiteit toegenomen en daarbij gaat het nooit om de essentie waardoor we meer gaan polariseren. Misschien moeten we allemaal wat meer in de spiegel kijken en blijven geloven in de verbetering van de onperfecte rechtstaat en democratie.

𝐄𝐫 𝐤𝐨𝐦𝐭 𝐝𝐮𝐬 𝐞𝐞𝐧 𝐬𝐩𝐢𝐧-𝐨𝐟𝐟?

Misschien, hoewel er andere plannen bestaan. De twijfel is ontstaan doordat bepaalde lezers van sommige personnages zijn beginnen houden. 

𝐄𝐞𝐧 𝐠𝐫𝐨𝐭𝐞 𝐫𝐨𝐥 𝐢𝐧 𝐝𝐢𝐞 𝐳𝐨𝐞𝐤𝐭𝐨𝐜𝐡𝐭 𝐢𝐬 𝐰𝐞𝐠𝐠𝐞𝐥𝐞𝐠𝐝 𝐯𝐨𝐨𝐫 𝐞𝐞𝐧 𝐬𝐜𝐡𝐢𝐥𝐝𝐞𝐫𝐢𝐣𝐭𝐣𝐞, 𝐞𝐞𝐧 𝐤𝐥𝐞𝐢𝐧𝐞𝐫 𝐰𝐞𝐫𝐤𝐣𝐞 𝐯𝐚𝐧 𝐆𝐞𝐨𝐫𝐠𝐞𝐬 𝐁𝐫𝐚𝐪𝐮𝐞…𝐰𝐚𝐚𝐫𝐨𝐦 𝐡𝐞𝐛 𝐣𝐞 𝐝𝐢𝐭 𝐰𝐞𝐫𝐤 𝐠𝐞𝐤𝐨𝐳𝐞𝐧? (𝐋'𝐨𝐢𝐬𝐞𝐚𝐮 𝐢𝐧𝐭𝐫é𝐩𝐢𝐝𝐞)

Ik kon toch niet bij Emile Verhaeren blijven? (lacht). Voor ik naar Hong Kong trok en er, zoals beschreven in boek 2 "Moira", de toenemende invloed van China voelde, onderzocht ik wat die grote Chinese Tycoons ook als hobby's hadden. Dat was naast Westerse luxe van de grote merken, kunst. Vandaar mijn aandacht voor het fenomeen "Art Basel" dat nog altijd zeer actief is in Hong Kong. Ik had ook andere kunstenaars uit die tijd van Gilles' grootvader kunnen nemen zoals Paul Signac of zelfs Gentenaar Theo van Rysselberghe die in dezelfde regio van de Azurenkust vertoefden, maar misschien was dat te voor de hand liggend.
Met Braque had ik altijd een dubbel gevoel. Grondlegger in een kunststroming, vriend van Picasso en zeer aanwezig in het Zuiden van Frankrijk waar een belangrijk deel van mijn trilogie zich afspeelt. Ik ben er niet zo wild van maar zijn werk in het Louvre vind ik wel wauw! 

𝐎𝐨𝐤 𝐩𝐥𝐚𝐚𝐭𝐬𝐞𝐧, 𝐰𝐞𝐫𝐞𝐥𝐝𝐰𝐢𝐣𝐝, 𝐳𝐢𝐣𝐧 𝐨𝐩𝐧𝐢𝐞𝐮𝐰 𝐯𝐚𝐧 𝐝𝐞 𝐩𝐚𝐫𝐭𝐢𝐣, 𝐞𝐧 𝐢𝐤 𝐝𝐞𝐧𝐤 𝐝𝐚𝐧 𝐯𝐨𝐨𝐫𝐚𝐥 𝐚𝐚𝐧 𝐇𝐨𝐧𝐠 𝐊𝐨𝐧𝐠, 𝐝𝐞 𝐁𝐫𝐢𝐭𝐬𝐞 𝐞𝐱 𝐤𝐨𝐥𝐨𝐧𝐢𝐞, 𝐧𝐮 𝐯𝐨𝐥𝐨𝐩 𝐨𝐧𝐝𝐞𝐫 𝐡𝐞𝐭 𝐛𝐞𝐰𝐢𝐧𝐝 𝐯𝐚𝐧 𝐂𝐡𝐢𝐧𝐚, 𝐣𝐞 𝐠𝐫𝐢𝐣𝐩𝐭 𝐝𝐢𝐞 𝐡𝐢𝐬𝐭𝐨𝐫𝐢𝐬𝐜𝐡𝐞𝐠𝐞𝐛𝐞𝐮𝐫𝐭𝐞𝐧𝐢𝐬𝐬𝐞𝐧 𝐝𝐢𝐤𝐰𝐢𝐣𝐥𝐬 𝐚𝐚𝐧 , 𝐨𝐦 𝐨𝐩 𝐞𝐞𝐧 𝐢𝐫𝐨𝐧𝐢𝐬𝐜𝐡𝐞 𝐰𝐢𝐣𝐳𝐞, 𝐣𝐨𝐮𝐰 𝐞𝐢𝐠𝐞𝐧 𝐦𝐞𝐧𝐢𝐧𝐠 𝐭𝐞 𝐠𝐞𝐯𝐞𝐧 𝐨𝐯𝐞𝐫 𝐰𝐚𝐭 𝐞𝐫 𝐨𝐩 𝐰𝐞𝐫𝐞𝐥𝐝𝐯𝐥𝐚𝐤 𝐠𝐞𝐛𝐞𝐮𝐫𝐭? 𝐂𝐡𝐢𝐧𝐚, 𝐝𝐞 𝐤𝐨𝐥𝐨𝐧𝐢𝐚𝐥𝐞 𝐩𝐞𝐫𝐢𝐨𝐝𝐞 𝐢𝐧 𝐂𝐨𝐧𝐠𝐨…𝐩𝐚𝐥𝐦𝐨𝐥𝐢𝐞…𝐝𝐞 𝐝𝐰𝐚𝐧𝐠𝐚𝐫𝐛𝐞𝐢𝐝..

𝐈𝐞𝐭𝐬 𝐚𝐧𝐝𝐞𝐫𝐬, 𝐣𝐞 𝐡𝐞𝐛𝐭 𝐞𝐫 𝐞𝐞𝐧 𝐭𝐢𝐣𝐝𝐣𝐞 𝐨𝐯𝐞𝐫 𝐠𝐞𝐝𝐚𝐚𝐧 𝐨𝐦 𝐣𝐞 𝐭𝐫𝐢𝐥𝐨𝐠𝐢𝐞 𝐞𝐞𝐧 𝐩𝐚𝐬𝐬𝐞𝐧𝐝 𝐞𝐢𝐧𝐝𝐞 𝐭𝐞 𝐠𝐞𝐯𝐞𝐧. 𝐖𝐚𝐬 𝐡𝐞𝐭 𝐦𝐨𝐞𝐢𝐥𝐢𝐣𝐤𝐞𝐫 𝐝𝐢𝐭 𝐦𝐚𝐚𝐥 𝐨𝐦 𝐝𝐢𝐭 𝐥𝐚𝐚𝐭𝐬𝐭𝐞 𝐝𝐞𝐞𝐥 𝐤𝐥𝐚𝐚𝐫 𝐭𝐞 𝐤𝐫𝐢𝐣𝐠𝐞𝐧?

In feite wel want na "Moira" was het voor mij nog niet duidelijk hoe ik zou afsluiten en wie de uiteindelijke schuldige ging worden. De grootste uitdaging was daarbij de tijdslijnen in de gaten te houden. (lacht)

𝐇𝐞𝐭 𝐠𝐚𝐚𝐭 𝐢𝐧 𝐡𝐞𝐭 𝐯𝐞𝐫𝐡𝐚𝐚𝐥 𝐯𝐨𝐨𝐫𝐚𝐥 𝐨𝐯𝐞𝐫 𝐝𝐞 𝐳𝐨𝐞𝐤𝐭𝐨𝐜𝐡𝐭 𝐯𝐚𝐧 𝐆𝐢𝐥𝐥𝐞𝐬 𝐃𝐞𝐬𝐜𝐚𝐦𝐩𝐬 𝐧𝐚𝐚𝐫 𝐝𝐞 𝐰𝐚𝐚𝐫𝐡𝐞𝐢𝐝 𝐨𝐯𝐞𝐫 𝐝𝐞 𝐨𝐧𝐭𝐯𝐨𝐞𝐫𝐢𝐧𝐠 𝐯𝐚𝐧 𝐳𝐢𝐣𝐧 𝐝𝐨𝐜𝐡𝐭𝐞𝐫 𝐌𝐨𝐢𝐫𝐚 𝐞𝐧 𝐧𝐚𝐚𝐫 𝐝𝐞 𝐝𝐚𝐝𝐞𝐫𝐬 𝐯𝐚𝐧 𝐝𝐞 𝐤𝐢𝐝𝐧𝐚𝐩𝐩𝐢𝐧𝐠? 

Ja, het ging vooral om de emotionele eenling die Gilles Descamps is. Soms ben je verbaasd over hoe hij op een naiëve manier met de feiten omgaat, maar hij blijft de blinde doorzetter, die meer door deze karaktereigenschap dan zijn intelligentie, beweging in de zaken krijgt. Hij blijft onhandig en naïef, communiceert ook zeer moeilijk met zijn dochter. Moira daarentegen is een eigenzinnige, maar intelligente dame wiens karakter ik liever naar aanleiding van een ander verhaal uitwerk.

𝐖𝐞 𝐨𝐧𝐭𝐝𝐞𝐤𝐤𝐞𝐧 𝐢𝐧 𝐡𝐞𝐭 𝐛𝐨𝐞𝐤 𝐮𝐢𝐭𝐞𝐫𝐚𝐚𝐫𝐝 𝐞𝐞𝐧 𝐠𝐫𝐨𝐨𝐭 𝐚𝐚𝐧𝐭𝐚𝐥 𝐟𝐢𝐠𝐮𝐫𝐞𝐧 𝐝𝐢𝐞 𝐨𝐨𝐤 𝐢𝐧 𝐝𝐞 𝐞𝐞𝐫𝐬𝐭𝐞 𝐛𝐨𝐞𝐤𝐞𝐧 𝐚𝐚𝐧 𝐛𝐨𝐝 𝐤𝐰𝐚𝐦𝐞𝐧. 𝐖𝐢𝐞 𝐰𝐚𝐫𝐞𝐧, 𝐛𝐞𝐡𝐚𝐥𝐯𝐞 𝐌𝐨𝐢𝐫𝐚, 𝐚𝐧𝐝𝐞𝐫𝐞 𝐩𝐞𝐫𝐬𝐨𝐧𝐚𝐠𝐞𝐬 𝐝𝐢𝐞 𝐳𝐞𝐤𝐞𝐫 𝐦𝐨𝐞𝐬𝐭𝐞𝐧 𝐭𝐞𝐫𝐮𝐠𝐤𝐞𝐫𝐞𝐧? 𝐊𝐚𝐫𝐞𝐥 𝐞𝐧 𝐏𝐢𝐞𝐫𝐫𝐞 (𝐯𝐚𝐧 𝐝𝐞 𝐬𝐭𝐚𝐚𝐭𝐬𝐯𝐞𝐢𝐥𝐢𝐠𝐡𝐞𝐢𝐝)

In feite komen de meeste personages terug aan bod in hun diverse aspecten.
Alle personages zijn gebaseerd op mensen die ik ooit ontmoet heb en ik poog ze te beschrijven zoals ze waren. Zo is Pierre in het verhaal gebaseerd op een Franstalige vriend uit mijn studententijd, die ik op het Europa College leerde kennen, en spijtig genoeg te vroeg is heengegaan. Ik beschrijf hem zoals hij was. Een gedistingeerde, stijlvolle maar conservatieve man met een goed hart.

𝐇𝐞𝐭 𝐯𝐞𝐫𝐡𝐚𝐚𝐥 𝐬𝐩𝐞𝐞𝐥𝐭 𝐭𝐢𝐣𝐝𝐞𝐧𝐬 𝐝𝐞 𝐜𝐨𝐯𝐢𝐝𝐩𝐞𝐫𝐢𝐨𝐝𝐞, 𝐣𝐞 𝐡𝐞𝐛𝐭 𝐝𝐮𝐢𝐝𝐞𝐥𝐢𝐣𝐤 𝐳𝐚𝐤𝐞𝐧 𝐝𝐢𝐞 𝐣𝐞 𝐳𝐞𝐥𝐟 𝐡𝐞𝐛𝐭 𝐛𝐞𝐥𝐞𝐞𝐟𝐝 𝐢𝐧 𝐣𝐞 𝐛𝐨𝐞𝐤 𝐯𝐞𝐫𝐰𝐞𝐯𝐞𝐧. 𝐓𝐞𝐠𝐞𝐥𝐢𝐣𝐤 𝐰𝐨𝐫𝐝𝐭 𝐝𝐞 𝐩𝐞𝐫𝐢𝐨𝐝𝐞 𝐨𝐨𝐤 𝐠𝐞𝐝𝐮𝐢𝐝 𝐯𝐨𝐨𝐫 𝐝𝐞 𝐥𝐞𝐳𝐞𝐫? 

Ja, de deprimerende covid-periode paste wel in het scenario en wegens de herkenbaarheid van bepaalde gebruiken heb ik het doelbewust in het verhaal verweven.

𝐖𝐚𝐭 𝐢𝐤 𝐳𝐞𝐤𝐞𝐫 𝐰𝐢𝐥 𝐭𝐞 𝐛𝐞𝐫𝐝𝐞 𝐛𝐫𝐞𝐧𝐠𝐞𝐧, 𝐢𝐬 𝐡𝐞𝐭 𝐟𝐞𝐢𝐭 𝐝𝐚𝐭 𝐣𝐢𝐣 𝐚𝐥 𝐞𝐧𝐤𝐞𝐥𝐞 𝐣𝐚𝐫𝐞𝐧 𝐠𝐞𝐥𝐞𝐝𝐞𝐧 𝐝𝐞 𝐟𝐢𝐠𝐮𝐮𝐫 𝐀𝐥𝐜𝐢𝐛𝐢𝐚𝐝𝐞𝐬 𝐨𝐩𝐯𝐨𝐞𝐫𝐝𝐞, 𝐝𝐞 𝐨𝐦𝐬𝐭𝐫𝐞𝐝𝐞𝐧 𝐀𝐭𝐡𝐞𝐞𝐧𝐬𝐞 𝐩𝐨𝐥𝐢𝐭𝐢𝐜𝐮𝐬 𝐞𝐧 𝐯𝐞𝐥𝐝𝐡𝐞𝐞𝐫 𝐮𝐢𝐭 𝐝𝐞 𝟐𝐞 𝐡𝐞𝐥𝐟𝐭 𝐯𝐚𝐧 𝐝𝐞 𝟓𝐞 𝐞𝐞𝐮𝐰 𝐯𝐨𝐨𝐫𝐂𝐡𝐫. 𝐃𝐮𝐬 𝐥𝐚𝐧𝐠 𝐯𝐨𝐨𝐫 𝐰𝐞 𝐡𝐞𝐦 𝐥𝐞𝐞𝐫𝐝𝐞𝐧 𝐤𝐞𝐧𝐧𝐞𝐧 𝐯𝐢𝐚 𝐡𝐞𝐭 𝐛𝐨𝐞𝐤 𝐯𝐚𝐧 𝐈𝐥𝐣𝐚 𝐋𝐞𝐨𝐧𝐚𝐫𝐝 𝐏𝐟𝐞𝐢𝐟𝐟𝐞𝐫 𝐝𝐢𝐞 𝐞𝐫 𝐦𝐞𝐞 𝐁𝐨𝐨𝐧 𝐩𝐫𝐢𝐣𝐬 ! 𝐕𝐞𝐫𝐭𝐞𝐥 𝐞𝐞𝐧𝐬…

In 2018 was ik met de figuur Alcibiades en zijn realpolitiek begonnen omdat ik iemand zocht die reeds in vervlogen tijden (25 eeuw geleden) de perceptie gaf een fantastisch democraat te zijn maar in feite enkel geïnteresseerd was in het behoud van de macht ten koste van alles. Ik Illustreer dit door Alcibiades' "afhandelen" van het "Melos" verhaal dat in het boek blijft voortbestaan via het schip "Melos".
Pfeiffer heeft daar een zeer boeiend en uitvoerig boek over geschreven en zijn theorie over de overgang van democratie naar dictatuur mee gestaafd.
Alcibiades is voor mij gewoon "L'Opportuniste" zoals Dutronc hem eind jaren 60 bezong maar ook hij deed mij, met zijn hermafrodiete trekken, regelmatig denken aan wat mijn grootmoeder meer dan 50 jaar geleden zei: "l'amour n'a pas de sexe", en gelijk had en heeft ze! (lacht)